virblatt bouwt waterfilters

We leven in 2017 na Christus en de hele wereld is bezet door kapitalisten… De hele wereld? Nee! Een dorp in het noorden van Thailand wordt bewoond nog door onoverwinnelijke mensen, die niet aarzelen op een indringer te stoppen.

Dit is waar onze volgende reis ons mee naartoe neemt. Het gaat niet om het kapitalisme, maar over iets veel fundamentelers. Kleurloos, geurloos, smaakloos en zonder enige voedingswaarde; maar nog steeds essentieel voor het leven – schoon drinkwater.

Het gebeurt allemaal in het PunPun Center for Self Reliance. Een biologische boerderij in Mae Tang voor het behoud van lokaal zaad en duurzaam leven en leren. De oprichters streven naar een meer zelfstandige levensstijl, door zelf organisch voedsel te produceren, hun eigen natuurlijke huizen van klei te bouwen en door te experimenteren met allerlei low-tech middelen.

Daarbij worden de principes van de experts van vandaag de dag/allesweters fundamenteel tegengesproken. Het gaat niet om kennis maar over het experimenteren met kennis en het openen van nieuwe deuren. Fouten zijn geen fouten maar gewoon extra leermogelijkheden. Experts en studenten leren op gelijke voet samen; iedereen leert van de ander. Gezamenlijke experimenten en gezamenlijk leren door middel van directe praktische toepassingen staan hier centraal.

Het doel van onze reis is een workshop over de bouw van een waterfilter-systeem gebaseerd op biochar. Per dag kan er tot 300 liter (met een klein systeem) of tot 2000 liter (met een groot systeem) schoon drinkwater worden geproduceerd. Het filtersysteem is in samenwerking met Aqueous Solutions ontwikkeld en alle bouwvoorschriften zijn voor iedereen toegankelijk.

(http://www.aqsolutions.org/?page_id=927).

Bedenk je dat: het water uit een Thaise vijver, dat de hele dag in de brandende zon staat of het vervuilde water uit rivieren, wat als gevolg van zogenaamde SOC (synthetische organische verbindingen zoals agrochemicaliën, farmaceutische residuen of besmetting uit fossiele brandstoffen) zo vuil is geworden, kan worden omgezet in drinkwater door een goedkoop waterfilter van minder dan $ 100. Wij zijn enthousiast!

Om water te krijgen voor onze experimentele opstelling, moesten we door het gebrek aan rivieren in de buurt een 9 meter diepe put met de hand slaan. De apparatuur omvatte alleen een kleine dieselgenerator, een statief, een tuinslang en ons personeel.

Na zo’n lange dag in de zon, zou iedereen het liefste in bed duiken. Een bel haalde ons uit die trance en riep ons voor een gezamenlijk diner. Door twee hoge kleikolommen stapten we in een brede ruimte zonder ramen. Dit betekende niet dat het er donker was. De ramen waren niet geïnstalleerd. Een tafel op knie-hoogte strekte zich over de gehele lengte van de kamer uit en aan de randen lagen stromatten om op te zitten.

Het klimaat in de kamer was aangenaam koel en een licht briesje waaide door onze haren. De gezichten van mensen uit meer dan 20 landen kijken je lachend en uitgeput aan. Het eten van Mae (het Thaise woord voor moeder) Dang is zeker het beste dat we in Thailand hebben gegeten. Een succesvolle afsluiting van de avond werd bereikt met een filosofisch seminar van Jon Jandai over het onderwerp: “Why life is easy. If life is not easy, it’s wrong”: Eenvoudig, authentiek, verfrissend en zeker aanbevolen.

(https://www.youtube.com/watch?v=21j_OCNLuYg)

De volgende dag begonnen we met de bouw van het filtersysteem. Het bestond uit vier tanks, gevuld met verschillende materialen voor het filteren van het water. De eerste is gevuld met grind, om grove onzuiverheden te filteren. Zand in het tweede filter, wat de fijnere onzuiverheden eruit haalt. Bij het gebruik van het waterfilter vormt er zich een zogenaamde biofilm of vuillaag op de zandlaag en worden de eerste biologische stoffen eruit gefilterd en dit dient ook als een voorfilter voor de biochar. In de derde tank is er de biochar en de vierde tank is ontworpen als een reservoir voor het drinkwater.

We hebben de biochar ’s nachts geproduceerd. Technisch gezien wordt biochar geproduceerd door pyrolyse (vergassing bij ca. 900° C) van gebroken cellulosemateriaal, zoals hout, bamboe of maïs. Het is een onvolledige verbranding en er wordt bijna geen CO2 geproduceerd. Het resultaat is biochar. De hitte zorgt ervoor dat teer en harsen van het oppervlak van het materiaal oplossen en vervolgens verdampen.

Dit heeft twee voordelen: aan de ene kant wordt de biologische besmetting geabsorbeerd in het resulterende compartiment. Aan de andere kant wordt het totale oppervlak van het materiaal verhoogd naar 400m² per gram biochar (dus 8 miljoenm² of 800 hectare voor 20kg). Als gevolg daarvan kunnen de waterfilters gedurende 2-3 jaar op volle prestaties worden bediend, zonder dat de biochar aangepast hoeft te worden.

We hebben bijna twee dagen lang de biochar in stukken gesneden met een diameter van 15mm.

Afgezien van het ingenieuze watersysteem, was PunPun een unieke ervaring. De sfeer is bijna niet te beschrijven. Iedereen zou het zelf moeten ervaren!