Categorie archief: Chiang Mai

Baksteen door baksteen

Vanuit Zuid-Duitsland kregen we één ding te horen: “Werk hard, werk hard, bouw je eigen huisje”. Echter, deze wijsheid lijkt te zijn verdraaid in Noord-Thailand – of hebben we verkeerd begrepen iets? De wijsheid in Duitsland moet terminologisch correct zijn: hard werken, heel hard werken en misschien zelfs nog een beetje harder werken om genoeg geld te hebben om kredietwaardig te zijn om de lening af te betalen voor de komende 30 jaar die u nodig hebt voor de bouwbedrijf dat uw droom van uw huis te bouwen.

Wat gaat er verloren? Tijd, jou – en natuurlijk het plezier.

We zochten naar een meer pragmatische aanpak en vonden wat we zochten. Onze reis brengt ons naar Mae Tang in de buurt van de Mae Ngat Dam, ongeveer 2 uur noordelijk van Chiang Mai, Thailand. Jon Jandai (Phi Joe) richtte ongeveer 20 jaar geleden de Eco Community Pun Pun op en is de pionier in de kleihuis bouw in Thailand.

Volgens Phi (de Thaise naam voor grote broer) Joe is het bouwen van een lemen huis de makkelijkste manier om een huis te bouwen, iedereen kan het. Volwassenen kunnen het, kinderen kunnen het – jij kunt het! Alles wat je nodig hebt is je lichaam… en als we een huis bouwen in minder dan een jaar en voor minder dan 10.000 USD, hebben we 29 jaar bespaard. Hoe men 29 levensjaren in dollars wil compenseren is een heel moeizame en filosofische vraag.

Laten we dus aan de slag gaan voordat we meer tijd verliezen en een nieuw kleihuis bouwen voor Nate en Phi Yao.

De plaats Nate en Phi Yao hebben gekozen voor hun mudhouse is schilderachtig. Omringd door rijstvelden en de zuidelijkste uitlopers van de Himalaya, zijn elke zonsopgang en zonsondergang een belevenis. Het vorig jaar gebouwde natuurlijke zwemmeer/waterreservoir creëert een onbeschrijflijke sfeer. Jonge en nieuwsgierige mensen uit meer dan 20 landen zijn gekomen om te leren en hen te helpen hun nieuwe huis te bouwen.

Aanvankelijk staan we in een enorm lemen gat (voormalig rijstveld), waarvan de inhoud getransformeerd wordt tot een eengezinswoning. Hoe kun je dat doen? Heel eenvoudig: klei, gedroogde rijstschillen, zand en water mengen tot het zacht wordt. De romige massa aarde wordt vervolgens in vormen gegoten, opgezet om te drogen en moet in acht worden genomen. Als er grote scheuren zijn wanneer de stenen in de zon drogen, zit er te veel klei in het materiaal. Als ze tijdens de verbrijzelingstest op de grond in duizenden afzonderlijke delen breken, moet de hoeveelheid zand worden bewerkt. Lokale bodemomstandigheden zijn overal ter wereld verschillend en trial and error is de enige manier voor succes. Aan het eind van de tijd hebben we meer dan 6.000 bakstenen gemaakt en al snel een goed gevoel voor de perfecte mix.

Aan het eind van de tijd hebben we meer dan 6.000 bakstenen gemaakt en al snel een goed gevoel voor de perfecte mix.

Vervolgens, bak voor bak, worden de muren geleidelijk gebouwd. Als bindmiddel wordt een mortel van klei, zand en een rijstkafsmengsel gebruikt. Ook de 5 meter brede en 3 meter hoge bogen waren zeer interessant om te bouwen. Eerst werd een houten constructie gemaakt, die de bakstenen vasthoudt tot ze zichzelf door hun eigen gewicht ondersteunen en versterken. Een touw en een spijker voor het centreren van de boog en een paar stenen voor het aanpassen van de hoek van de bakstenen zijn genoeg om zo’n meesterwerk te bouwen. Natuurlijk zijn we bijzonder trots op de laatste steen.

Na bijna twee weken zijn we erin geslaagd om de helft van het huis af te maken en hebben we geleerd hoe we pleister- en kleiverf moeten mengen met de bovenstaande componenten. Om praktische redenen zijn niet alle elementen van het huis gemaakt van natuurlijke en lokale materialen. De ervaring heeft geleerd dat termieten in Thailand het onmogelijk maken om een leemachtige bodem en fundering of een duurzame dakconstructie van hout te leggen. Daarom hebben we beton gebruikt voor de fundering en metaal voor de dakconstructie. Wij bij virblatt zijn blij te hebben geleerd deze oude manier van het bouwen van huizen. Het was een onbeschrijflijke gebeurtenis om in onze zelfgebouwde natuurlijke muren te staan, die voortdurend water (vochtigheid) en warmte absorberen en afstaan om het hele jaar door een aangenaam binnenklimaat te hebben. We zijn onder de indruk van de mogelijkheid dat iedereen zijn eigen vier muren kan bouwen uit natuurlijke bronnen. En we zijn dankbaar dat we alle liefdevolle en interessante mensen hebben ontmoet tijdens deze workshop. Het is onbeschrijflijk wat een hechte relatie je in korte tijd opbouwt met mensen en materialen als je samenwerkt aan zo’n waardevol project: We hebben een huis gebouwd!

Het leven is gemakkelijk!

Denk erover na.

virblatt

virblatt bouwt waterfilters

We leven in 2017 na Christus en de hele wereld is bezet door kapitalisten… De hele wereld? Nee! Een dorp in het noorden van Thailand wordt bewoond nog door onoverwinnelijke mensen, die niet aarzelen op een indringer te stoppen.

Dit is waar onze volgende reis ons mee naartoe neemt. Het gaat niet om het kapitalisme, maar over iets veel fundamentelers. Kleurloos, geurloos, smaakloos en zonder enige voedingswaarde; maar nog steeds essentieel voor het leven – schoon drinkwater.

Het gebeurt allemaal in het PunPun Center for Self Reliance. Een biologische boerderij in Mae Tang voor het behoud van lokaal zaad en duurzaam leven en leren. De oprichters streven naar een meer zelfstandige levensstijl, door zelf organisch voedsel te produceren, hun eigen natuurlijke huizen van klei te bouwen en door te experimenteren met allerlei low-tech middelen.

Daarbij worden de principes van de experts van vandaag de dag/allesweters fundamenteel tegengesproken. Het gaat niet om kennis maar over het experimenteren met kennis en het openen van nieuwe deuren. Fouten zijn geen fouten maar gewoon extra leermogelijkheden. Experts en studenten leren op gelijke voet samen; iedereen leert van de ander. Gezamenlijke experimenten en gezamenlijk leren door middel van directe praktische toepassingen staan hier centraal.

Het doel van onze reis is een workshop over de bouw van een waterfilter-systeem gebaseerd op biochar. Per dag kan er tot 300 liter (met een klein systeem) of tot 2000 liter (met een groot systeem) schoon drinkwater worden geproduceerd. Het filtersysteem is in samenwerking met Aqueous Solutions ontwikkeld en alle bouwvoorschriften zijn voor iedereen toegankelijk.

(http://www.aqsolutions.org/?page_id=927).

Bedenk je dat: het water uit een Thaise vijver, dat de hele dag in de brandende zon staat of het vervuilde water uit rivieren, wat als gevolg van zogenaamde SOC (synthetische organische verbindingen zoals agrochemicaliën, farmaceutische residuen of besmetting uit fossiele brandstoffen) zo vuil is geworden, kan worden omgezet in drinkwater door een goedkoop waterfilter van minder dan $ 100. Wij zijn enthousiast!

Om water te krijgen voor onze experimentele opstelling, moesten we door het gebrek aan rivieren in de buurt een 9 meter diepe put met de hand slaan. De apparatuur omvatte alleen een kleine dieselgenerator, een statief, een tuinslang en ons personeel.

Na zo’n lange dag in de zon, zou iedereen het liefste in bed duiken. Een bel haalde ons uit die trance en riep ons voor een gezamenlijk diner. Door twee hoge kleikolommen stapten we in een brede ruimte zonder ramen. Dit betekende niet dat het er donker was. De ramen waren niet geïnstalleerd. Een tafel op knie-hoogte strekte zich over de gehele lengte van de kamer uit en aan de randen lagen stromatten om op te zitten.

Het klimaat in de kamer was aangenaam koel en een licht briesje waaide door onze haren. De gezichten van mensen uit meer dan 20 landen kijken je lachend en uitgeput aan. Het eten van Mae (het Thaise woord voor moeder) Dang is zeker het beste dat we in Thailand hebben gegeten. Een succesvolle afsluiting van de avond werd bereikt met een filosofisch seminar van Jon Jandai over het onderwerp: “Why life is easy. If life is not easy, it’s wrong”: Eenvoudig, authentiek, verfrissend en zeker aanbevolen.

(https://www.youtube.com/watch?v=21j_OCNLuYg)

De volgende dag begonnen we met de bouw van het filtersysteem. Het bestond uit vier tanks, gevuld met verschillende materialen voor het filteren van het water. De eerste is gevuld met grind, om grove onzuiverheden te filteren. Zand in het tweede filter, wat de fijnere onzuiverheden eruit haalt. Bij het gebruik van het waterfilter vormt er zich een zogenaamde biofilm of vuillaag op de zandlaag en worden de eerste biologische stoffen eruit gefilterd en dit dient ook als een voorfilter voor de biochar. In de derde tank is er de biochar en de vierde tank is ontworpen als een reservoir voor het drinkwater.

We hebben de biochar ’s nachts geproduceerd. Technisch gezien wordt biochar geproduceerd door pyrolyse (vergassing bij ca. 900° C) van gebroken cellulosemateriaal, zoals hout, bamboe of maïs. Het is een onvolledige verbranding en er wordt bijna geen CO2 geproduceerd. Het resultaat is biochar. De hitte zorgt ervoor dat teer en harsen van het oppervlak van het materiaal oplossen en vervolgens verdampen.

Dit heeft twee voordelen: aan de ene kant wordt de biologische besmetting geabsorbeerd in het resulterende compartiment. Aan de andere kant wordt het totale oppervlak van het materiaal verhoogd naar 400m² per gram biochar (dus 8 miljoenm² of 800 hectare voor 20kg). Als gevolg daarvan kunnen de waterfilters gedurende 2-3 jaar op volle prestaties worden bediend, zonder dat de biochar aangepast hoeft te worden.

We hebben bijna twee dagen lang de biochar in stukken gesneden met een diameter van 15mm.

Afgezien van het ingenieuze watersysteem, was PunPun een unieke ervaring. De sfeer is bijna niet te beschrijven. Iedereen zou het zelf moeten ervaren!